Ο εξισλαμισμός της Ευρώπης (2)

«Οι Λονδρέζοι επέλεξαν την ελπίδα αντί για τον φόβο και την ενότητα αντί της διάσπασης». Η δήλωση αυτή δεν ανήκει στον Έλληνα πρωθυπουργό, αλλά σε έναν "συνεργάτη" του στην πορεία προς μία οικουμενιστική (παγκοσμιοποιημένη) κυβέρνηση, στον μουσουλμάνο νεο-εκλεγέντα δήμαρχο του Λονδίνου Sadiq Aman Khan.

«Είμαι Λονδρέζος, είμαι Ευρωπαίος, είμαι Βρετανός, είμαι Άγγλος, είμαι πιστός στο ισλάμ, έχω Ασιατική καταγωγή και Πακιστανική κληρονομιά, είμαι πατέρας και σύζυγος», είχε δηλώσει την προηγούμενη εβδομάδα σε συνέντευξή του στην εφημερίδα των "New York Times", αποτυπώνοντας πλήρως την εικόνα της σύγχρονης Δύσης, που φωνάζει πως είναι τα πάντα αλλά ουσιαστικά ... είναι το απόλυτο τίποτα!

Είναι γεγονός πως εδώ και χρόνια η Ευρώπη εξισλαμίζεται! Σε αρκετά παλαιότερες ιστορικές περιόδους, που είχαν ως χαρακτηριστικό γνώρισμα την πρόοδο και των εκπολιτισμό των ανθρώπων, γινόταν το αντίστροφο: Οι βάρβαροι λαοί γνώριζαν τον χριστιανισμό και τον πολιτισμό της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και αποδέχονταν την αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου τους.

Η Δύση, ωστόσο, νόθευσε αυτό το πνεύμα, προσπάθησε και (σε μεγάλο βαθμό) αλλοίωσε την χριστιανική πίστη, που σήμερα μετά βίας διασώζεται στα απομεινάρια της αποχριστιανισμένης Ελλάδος, στην Ρωσία, στην Ρουμανία, στην Σερβία και στις μεμονωμένες Ορθόδοξες παρουσίες ανά την υφήλιο.

Η Δύση με την τακτική της το μόνο, που "κατάφερε" είναι να αιματοκυλίσει ολόκληρο τον σύγχρονο κόσμο και μάλιστα δύο φορές, ενώ βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια να το επαναλάβει και για τρίτη φορά. Το κυρίαρχο δυτικό πνεύμα έχει οδηγήσει ολόκληρο τον πλανήτη στο απόλυτο αδιέξοδο και στην παρακμή και γι' αυτό η πορεία του κόσμου είναι από το κακό στο πολύ χειρότερο.

Το δυστύχημα είναι πως αυτή η κατάσταση δεν φαίνεται να προβληματίζει κανέναν. Αντιθέτως οι άνθρωποι επηρεασμένοι από την δυτική προπαγάνδα και την καθημερινή πλύση εγκεφάλου, που υπόκεινται από τα μισθοφορικά ανέντιμα και ανήθικα μέσα ενημερώσεως, πιστεύουν πως αυτό το κατάντημα είναι "σημάδι προόδου και ενότητος", όπως διακηρύττουν οι παγκόσμιοι πολιτικάντηδες.

Στην υποκριτική εποχή της δυτικής νοοτροπίας, η εθνική ταυτότητα χαρακτηρίζεται ως διάσπαση, η εθνική αλλοίωση ως ενότητα, η ανωμαλία ως δικαίωμα, ο παραλογισμός ως λογική, και, η λογική ως ρατσισμός. Πώς, λοιπόν, θα βρεθεί άκρη σε αυτό το κουβάρι της παραφροσύνης; Πώς θα μπορέσει να επικρατήσει και πάλι η σύνεση και η λογική σε αυτόν τον πλανήτη, που τον κυβερνούν οι παράφρονες;