Φωνές που δεν ακούσαμε ποτέ!

Έχω επισημάνει πολλές φορές τον φασισμό και την μονομέρεια του ηλεκτρονικού και του έντυπου Τύπου, ιδιαίτερα στην Πατρίδα μας. Ειδικά στην Ελλάδα μας ο καθένας μπορεί να γίνει από το τίποτε ένα ρεύμα με ποσοστό 13% ή από αξιόλογος το απόλυτο τίποτε!

Ένα απίστευτο κείμενο που δεν είδε ποτέ την δημοσιότητα στην Ελλάδα, είναι το κείμενο του Nigel Farage στην "The Telegraph", σχεδόν ένα χρόνο πριν και συγκεκριμένα την 25η Μαρτίου 2013.

Τότε ο αρχηγός του UKIP και μεγαλύτερος εκφραστής των ευρωσκεπτικιστών, αποτύπωσε με σαφήνεια το μεγάλο παιχνίδι που στήθηκε στην Κύπρο, αλλά και σε όλες τις χώρες με πρώτες αυτές του Ευρωπαϊκού νότου.

Σας προτρέπω να το διαβάσετε με προσοχή. Προσέξτε τις διαπιστώσεις του στο τέλος, σχετικά με τον Κυπριακό λαό. Κατόπιν σκεφτείτε πολύ σοβαρά την αντιστοιχία στη χώρα μας. Έχουμε την ευκαιρία μας με δεδομένες τις ευρωεκλογές του Μαΐου. 

Χρειάζεται σοβαρότητα από όλους! Μη πάρει ακόμα μια φορά το ποτάμι τη σωτηρία της Πατρίδος μας! Δεν μας είπε κανείς πως θα έχουμε άλλη ευκαιρία!

The brinkmanship that has been on display over the Cypriot financial crisis makes obvious to all but the wilfully blind the level of political determination in Brussels to save the euro at all costs. No amount of empirical economic evidence –or misery for ordinary people– matters when the dreams of the continent’s elite are threatened.	Η μικροπολιτική για να σωθεί το ευρώ με κάθε κόστος, η οποία ήταν στο προσκήνιο και εστιασμένη στην Κυπριακή οικονομική κρίση ήταν προφανής σε όλους εκτός από την εσκεμμένα τυφλή σε επίπεδο πολιτικής αποφασιστικότητας Ε.Ε. Κανένα ποσό κατάθεσης –ή δυστυχίας για τους απλούς ανθρώπους– έχει σημασία, όταν απειλούνται τα όνειρα των ελίτ της ηπείρου.
After the French and Dutch rejected the European Constitution in 2005, the then European Commissioner for Communications, Margot Wallström, put it perfectly. She and the other EU cheerleaders had invested “a lot of energy and political capital” in the project, she declared, and they were not going to give up on it. No matter what the people said, no matter what the economic realities were.	Μετά την απόρριψη του Ευρωπαϊκού Συντάγματος από την Γαλλία και την Ολλανδία το 2005, η τότε Ευρωπαία Επίτροπος για τις Επικοινωνίες, Margot Wallström, το έθεσε τέλεια. Αυτή και οι άλλες μαζορέτες της Ε.Ε. είχαν επενδύσει «πολλή ενέργεια και πολιτικό κεφάλαιο» στο έργο, είχε δηλώσει, και δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουν. Δεν έχει σημασία τι έλεγαν οι άνθρωποι, δεν έχει σημασία ποια ήταν η οικονομική πραγματικότητα.
Five years later, this delusion in the face of brute reality has reached its apogee in Cyprus.	Πέντε χρόνια αργότερα, αυτή η παραίσθηση στο πρόσωπο της ωμής πραγματικότητας έχει φτάσει στο απόγειό της στην Κύπρο.
How can it be that the German parliament gets to vote on the wholesale theft of money from richer Cypriot depositors, while the Cypriot parliament has no such voice? Instead the theft is labelled “restructuring” – and as such there will be no Cypriot democratic oversight of the economic rape of their country. Be under no illusion: this is being done not to solve the Cypriot economy, but to save the euro. The crashing irony is that, in their February elections, the Cypriots threw out the Communists. One could ask why they bothered.	Πώς είναι δυνατόν να μπορεί το Γερμανικό κοινοβούλιο να ψηφίσει σχετικά με τη χονδρική κλοπή των χρημάτων από τους πλουσιότερους Κύπριους καταθέτες, ενώ το Κυπριακό κοινοβούλιο δεν έχει καμία τέτοια φωνή; Αντί αυτού, η κλοπή χαρακτηρίζεται «αναδιάρθρωση» –και ως εκ τούτου δεν θα υπάρξει καμία εποπτεία από την Κυπριακή δημοκρατία στον οικονομικό βιασμό της χώρας της. Μη τρέφουμε αυταπάτες: αυτό γίνεται όχι για να λυθεί το πρόβλημα στην Κυπριακή οικονομία, αλλά για να σωθεί το ευρώ. Η απίστευτη ειρωνεία είναι ότι, στις εκλογές του Φεβρουαρίου, οι Κύπριοι πέταξαν έξω τους κομμουνιστές. Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί να ενοχληθούν.
But at what cost is the euro being saved? What we can see here is an almost deliberate attempt to set the people of Cyprus against each other. By restricting the damage to those who have deposited 100,000 euros in the bank (rather than across the board, as was the previous suggestion) they will be undermining social cohesion, pitting those with against those without. It destroys any pretence that the EU has at its heart a belief in democracy, or in those warm words so often repeated about it being the guardian of essential “European” qualities. In truth it was only a fair-weather friend and its behaviour in this storm, as in others, is to drop these benevolent ideas like hot stones.	Αλλά με τι κόστος είχε σωθεί το ευρώ; Αυτό που μπορούμε να δούμε εδώ είναι μια σχεδόν σκόπιμη προσπάθεια να στρέψει στο εσωτερικό της Κύπρου τον ένα εναντίον του άλλου. Με τον περιορισμό των ζημιών σε όσους έχουν καταθέσει € 100.000 στην τράπεζα (και όχι σε όλους τους καταθέτες, όπως ήταν η προηγούμενη πρόταση) θα υπονομεύσουν την κοινωνική συνοχή, στρέφοντας αυτούς που έχουν ενάντια σε αυτούς που δεν έχουν. Καταστρέφεται κάθε πρόσχημα ότι η Ε.Ε. έχει βαθύτατη πεποίθηση και πίστη στη δημοκρατία, ή σε αυτά που με θερμά λόγια τόσο συχνά επαναλαμβάνει ότι είναι ο θεματοφύλακας των βασικών «Ευρωπαϊκών» ιδιοτήτων. Στην πραγματικότητα ήταν απλά ένας φίλος όταν τα πράγματα έδειχναν να πηγαίνουν καλά, αλλά η συμπεριφορά της στα δύσκολα ήταν να ρίξει αυτές τις καλοπροαίρετες ιδέες σαν καυτές πέτρες.
Worse still, Jeroen Dijsselbloem, the Dutchman who heads the Eurogroup of eurozone finance ministers, has made it clear that this is now the template for all eurozone countries. Think about that for a moment. These politicians really believe that all the money in the eurozone is actually theirs –as if people have it on sufferance, and not by rights. Since Dijsselbloem spoke, bank shares in Spain, France and Italy have collapsed: citizens of these countries not unreasonably fear the worst.	Ακόμη χειρότερα, ο Jeroen Dijsselbloem, ο Ολλανδός επικεφαλής της Ευρωομάδας των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, κατέστησε σαφές ότι αυτό είναι τώρα το πρότυπο για όλες τις χώρες της ευρωζώνης. Σκεφτείτε το λίγο. Αυτοί οι πολιτικοί πιστεύουν πραγματικά ότι όλα τα χρήματα στην ευρωζώνη είναι στην πραγματικότητα δικά τους –λες και οι άνθρωποι τα έχουν από ανοχή, και όχι γιατί πραγματικά τους ανήκουν. Από όταν μίλησε ο Dijsselbloem, οι τραπεζικές μετοχές στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία έχουν καταρρεύσει: οι πολίτες των χωρών αυτών δεν φοβούνται αδικαιολόγητα το χειρότερο.
All this is done for the European elite’s devious ends. One of which is the so-called “Target 2”. This is the eurozone bank clearing system, by which private transfers of money from one member to another are cleared through the national central banks. If, for instance, 100 euros is moved from a Greek bank deposit to a German bank deposit, the Greek central bank ends up owing another 100 euros to the Bundesbank (through the European Central Bank).	Όλα αυτά γίνονται για πονηρούς σκοπούς της Ευρωπαϊκής ελίτ. Ένας εκ των οποίων είναι η λεγόμενη "Target 2". Είναι το σύστημα εκκαθάρισης τράπεζας στην ευρωζώνη, με την οποία οι ιδιωτικές μεταφορές χρημάτων από ένα μέλος σε άλλο εκκαθαρίζονται μέσω των εθνικών κεντρικών τραπεζών. Αν, για παράδειγμα, € 100 μετακινούνται από Ελληνική τράπεζα καταθέσεων σε μια Γερμανική τραπεζική κατάθεση, η Ελληνική κεντρική τράπεζα πρέπει να καταβάλλει άλλα 100 ευρώ για την Bundesbank (μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας).
At present, the Bundesbank is owed 600 billion euros thanks to Target 2, mainly as a result of capital flight from Mediterranean countries. But, unlike with normal debts, the debtor countries have no contract or understanding about how this should be repaid.	Προς το παρόν, η Bundesbank κατέχει € 600 δισεκατομμύρια, χάρη στην Target 2, κυρίως ως αποτέλεσμα της φυγής κεφαλαίων από τις χώρες της Μεσογείου. Αλλά, σε αντίθεση με τα συνήθη χρέη, οι χρεωμένες χώρες δεν έχουν καμία σύμβαση ή συμφωνία σχετικά με το πώς αυτό θα πρέπει να επιστραφούν.
Cyprus has just been granted a 10 billion euro bail-out loan from the other eurozone countries. But the irony is that Cyprus is already in receipt of a bail-out worth 7.5 billion euros – this is the Target 2 debt of the central bank of Cyprus. And they are desperately trying to prevent this growing as a result of further capital flight.	Η Κύπρος είχε μόλις χορηγηθεί ένα δάνειο στήριξης (bail-out) ύψους € 10 δισεκατομμυρίων από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης. Αλλά η ειρωνεία είναι ότι η Κύπρος είναι ήδη σε παραλαβή άλλου bail-out δανείου ύψους € 7.500.000.000 –αυτό είναι το Target 2 χρέος της κεντρικής τράπεζας της Κύπρου. Και προσπαθούν απεγνωσμένα να αποφευχθεί αυτή η αύξηση που θα είναι το αποτέλεσμα της περαιτέρω φυγής κεφαλαίων.
Perhaps this is the most ominous result of the Cyprus debacle. While the details of the controls to prevent money leaving Cyprus are not yet known, they will quickly lead to euros in a bank account there being worth less than euros in bank accounts elsewhere.	Ίσως αυτό είναι το πιο δυσοίωνο αποτέλεσμα της πανωλεθρίας στην Κύπρο. Ενώ οι λεπτομέρειες των ελέγχων για την πρόληψη της φυγής κεφαλαίων από την Κύπρο δεν είναι ακόμα γνωστές, θα οδηγήσουν σύντομα τα ευρώ σε τραπεζικούς λογαριασμούς από εκεί που αξίζουν λιγότερο σε τραπεζικούς λογαριασμούς αλλού.
I have been saying this since the start of the latest chapter of the crisis: that the level of risk and the prospects of contagion are such that those who have deposits in other southern European countries should get them out as soon as possible. Don’t just take my word for it. The economist and journalist Anatole Kaletsky yesterday made his support for my comments utterly clear on Twitter: “Anyone with more than 100,000 euros in a French, Spanish or Italian bank is crazy if individual, or criminally negligent if a company director.”	Είχα πει από την έναρξη του τελευταίου κεφαλαίου της κρίσης: ότι το επίπεδο του κινδύνου και οι προοπτικές της μόλυνσης είναι τέτοιες ώστε εκείνους που έχουν καταθέσεις σε άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης θα πρέπει να τους βγάλουμε όσο το δυνατόν συντομότερα. Μην παίρνετε αυτό που λέω αψήφιστα. Ο οικονομολόγος και δημοσιογράφος Anatole Kaletsky υποστήριξε ξεκάθαρα χθες τις παρατηρήσεις μου στο Twitter: "Οποιοσδήποτε με περισσότερα από 100.000 ευρώ σε Γαλλική, Ισπανική ή Ιταλική τράπεζα είναι τρελός αν είναι ιδιώτης, ή εγκληματικά αμελής αν είναι διευθυντής εταιρείας."
There is, however, a silver lining to all of this –a small one, but possibly the most important aspect in the whole sorry debacle. Cyprus is different from Greece, different from Ireland and different from Spain and Italy. In Cyprus we have a population that would prefer to leave the eurozone than comply with the privations of Germany and Brussels. We have a parliament that has already voted down one scheme, and is thus barred from debating this one. We have a Cypriot archbishop who supports his people rather than the EU. They are not happy and they are pointing to a new reality.	Υπάρχει, ωστόσο, μια ασημένια επένδυση σε όλα αυτά –ένα μικρό, αλλά ίσως το πιο σημαντικό στοιχείο σε όλη την θλιβερή ιστορία. Η Κύπρος είναι διαφορετική από την Ελλάδα, διαφορετική από την Ιρλανδία και διαφορετική από την Ισπανία και την Ιταλία. Στην Κύπρο έχουμε έναν λαό που θα προτιμούσε να φύγει από την ευρωζώνη από το να συμμορφωθεί με τις στερήσεις της Γερμανίας και των Βρυξελλών. Έχουμε ένα κοινοβούλιο που έχει ήδη απορρίψει ένα σχέδιο, και ως εκ τούτου αποκλείονται από τη συζήτηση σε αυτό. Έχουμε ένα Κύπριο αρχιεπίσκοπο ο οποίος υποστηρίζει το λαό του και όχι την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι ευχαριστημένοι και οδηγούνται σε μια νέα πραγματικότητα.
That David Cameron is welcoming these plans shows how far the British political class is from any ideals of democracy, accountability and liberty. Instead the future to him is a technocratic, post-democratic world, run in the most part by unelected, fanatical and deluded power-mongers in Brussels and Frankfurt.	Ότι ο David Cameron είναι υπέρμαχος αυτών των σχεδίων δείχνει πόσο πολύ η Βρετανική πολιτική τάξη είναι μακράν από κάθε ιδανικών της δημοκρατίας, της λογοδοσίας και της ελευθερίας. Αντί αυτού το μέλλον γι' αυτόν είναι ένας τεχνοκρατικός, μετα-δημοκρατικός κόσμος, που κατευθύνεται στο μεγαλύτερο μέρος από μη εκλεγμένους, φανατικούς και παραπλανημένους μεγαλεμπόρους στις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη.